Op reis met het doek

Op reis met het doek

Dit doek reist al even met mij mee en heel wat gevoelens zijn geuit via haar. Dat geeft ook prachtige gelaagdheid in het schilderij maar dat is niet mijn doel. Het ontstaat vanzelf en ik beweeg mee.

Zo startte deze reis met diepe emoties vanuit mijn ziel: boosheid, irritatie, verdriet. Het mocht er allemaal uit, het wilde gezien op het eerste doek.

Vanuit deze vruchtbare bodem ontstonden ware kleuren in allerlei structuren: kleuren, glitters, pareltjes; laag voor laag opgebouwd. En toch voelde het nog niet kloppend.

Al die kleuren voelden te fel, te veel, te intens. Zo ook wel alles wat ik voel en waarneem, bedenk ik mij nu, ook dat kan soms zo teveel voelen.

Een gouden laagje met glaceer medium aangebracht. Experimenteren, uitproberen, dat vind ik misschien wel het leukste aan het schilderen, gewoon doen. Ik kende dit product nog niet maar ging ermee aan de slag. Mmmmm…. het werd niet wat ik ervan verwachtte. De helderheid verdween en maakte plaats voor matheid. Ook dat kan gebeuren als je zoveel voelt en bijv. de ‘heftige’ emoties, die ook maar gewoon emoties zijn en gevoeld willen worden, niet wilt voelen, dan kan het zomaar zo zijn dat je ook de ‘fijne’ emoties, de blijheid, de vreugde, het plezier niet meer zo kan voelen. Dat dat ook verstopt zit, samen met ‘de heftige’ emoties onder een laagje. Dit herken ik zo van de afgelopen jaren, waarin veel ‘oude’ emoties weer omhoog borrelden en nu was er wel ruimte en kon ik deze voelen, ze mogen er zijn. En met dat voelen van die ‘heftige’ emoties kon ik ook zo de Liefde voelen, die mij altijd draagt en bedding geeft aan welke emoties er dan ook door mij heen reizen.

En dus pakte ik weer de kwast en bracht een laag aan van diverse tinten blauw, die ik vervolgens weer wegkraste met een paletmes en allerlei kleuren schemerde erdoor. Ik keek naar het doek en ontdekte nieuwe kleuren. Soms laat het Leven jou dat ont-dekken; ont-dek je nieuwe kleuren waarvan je niet dacht dat je dit in je had. Het schrijven met God, het schilderen, de verbinding die ik hierin voel met het Wezenlijke in ons, het heeft mij alles gebracht. Het heeft mij weer laten voelen dat ik Onvoorwaardelijke Liefde ben, een kind van het Licht..

Hierna drukten mijn handen met de kwast verf op het doek en ontstond er een nieuw innerlijk landschap. Een gevoel van ‘het universum in ons’ rees in mij op en toen ik later een foto maakte, ont-dekte ik zelfs een vredig gezicht met gesloten ogen in de cirkel op het doek.

En nu wacht ik, komt er nog een nieuwe impuls? ik weet het niet...en voel van wel ;).

Wat een reis, wat een kleuren, op één canvasdoek.

23/8/2024

Liefs 🌸✨

Mirjam 

Voel je welkom als je een berichtje wilt achterlaten of iets wilt delen. Dat kan onder deze blog of bijv. via info@mirjezelf.nl.