Dat kenmerkt het afgelopen jaar voor mij. Een jaar waarin mijn lijf, mijn hoofd, zei stop, er kan geen prikkel meer bij. Lichamelijk soms erg ziek door de vele prikkels in een rij. Niet meer kunnen fietsen, naar een winkel of bij familie en vrienden op bezoek. Ook in ons gezin was het zoeken en meebewegen. Wees niet bang voor een ellenlang verhaal over hoe moeilijk het was en soms nog is; ik vertel je graag over het Goud wat het mij heeft gebracht.
Door of misschien wel dankzij de overprikkeling van mijn brein (Ik zie nou eenmaal alles als levensles om te groeien en bloeien), mocht ik mijn innerlijke wereld en mijn lijntje met het Goddelijke gaan verkennen, verdiepen en misschien wel opnieuw gaan leren kennen.
Ik schrijf 'opnieuw gaan leren kennen' omdat in mij het beeld van een voorwaardelijke, straffende God was genesteld, die ik ken vanuit mijn pubertijd en dat had zich (ongemerkt) diep geworteld in mij. Ik voelde mij niet waardig genoeg, niet goed genoeg. Teksten als 'jij mag er zijn' raakte me diep en ik wist nooit precies waarom.
Het afgelopen jaar voelt voor mij alsof God mij bij de hand heeft genomen en zei: "Nu gaan wij dat vertroebelde Godsbeeld van jou eens aanpakken en jou laten herinneren de Liefde die jij bént, jouw pure Zelf is alleen maar Liefde.
Ik schreef er een paar maanden geleden dit over. Dat vat het denk ik goed samen:
Mijn God, daar past geen hokje om (8/9/22)
Ik heb het lang geprobeerd,
verschillende geloven en kerken bezocht
En elke keer voelde ik het niet
of voelde ik heel veel: dat ik weg moest bijvoorbeeld.
Uit het hokje waar men, waar ik, me in probeerde te passen, te wurmen.
Het was te benauwd, te klein, niet kloppend.
En dus ontsla ik mezelf van een hokje en ontsla ik God van Zijn hokje
Uit het hokje, stralend de wereld in.
God ervaren, Goddelijk zijn, Goddelijk doen, Goddelijk leven
Leven zoals het goed voelt vanuit mijn intuïtie,
mijn lijntje met de Goddelijke Bron,
stap ik weer stralend de wereld in.
Het schrijven heeft mij zulke liefdevolle inspiratie gegeven, zoveel troost en bemoediging. Als ik mijn gedachten en vragen opschreef, opschreef wat er in mij omging of waar ik mee worstelde, dan kwamen er ineens woorden, een woordenstroom zo liefdevol, licht en vol vreugde. Ik bedacht niet, ik ontving.
Deze teksten deel ik graag met jou en hoop dat jij ook de Liefde en het Licht erdoor heen voelt stralen.
Ik laat me verwonderen, Verwonder jij met me mee?
Veel liefs, Mirjam
Reactie plaatsen
Reacties